Σημαντική είναι η ταυτόχρονη καταμέτρηση της Αρτηριακής Πίεσης και στα δύο άνω άκρα, καθώς μεταξύ τους υπάρχει φυσιολογικά διαφορά. Η διαφορά όμως πέραν των φυσιολογικών τιμών παίζει σημαντικό διαγνωστικό ρόλό. Το καλύτερο είναι να υπάρχει στο ιατρείο ειδικό όργανο ταυτόχρονης αμφίχειρης μέτρησης. Αν αυτό δεν είναι δυνατόν, μετράται η Αρτηριακή Πίεση σε κάθε άκρο χωριστά, με το ίδιο πιεσόμετρο σε σύντομο χρονικό διάστημα μεταξύ των μετρήσεων. Αυτή η μέθοδος δεν είναι ακριβής αλλά χρησιμοποιείται αν δεν υπάρχει πιο εξειδικευμένος εξοπλισμός.

Ένας άλλος τρόπος για την βέλτιστη καταγραφή της Αρτηριακής Πίεσης στο ιατρείο, που μεταξύ άλλων πλεονεκτημάτων αμβλύνει τα φαινόμενα της Υπέρτασης Λευκής Μπλούζας και της Κεκαλυμμένης Υπέρτασης, είναι οι αυτοματοποιημένες επαναλαμβανόμενες καταμετρήσεις στο ιατρείο. Προγραμματίζεται συγκεκριμένο χρονικό διάστημα μεταξύ των αυτοματοποιημένων μετρήσεων και ο ασθενής βρίσκεται σε ένα χώρο του ιατρείου μόνος, χωρίς επίβλεψη από την αρχή μέχρι το τέλος της αυτοματοποιημένης διαδικασίας (15 – 30 λεπτά). Αυτού του τύπου η μέτρηση χρειάζεται ειδικό εξοπλισμό και επάρκεια χώρων στο ιατρείο, ώστε να μπορεί ο ασθενής να μείνει χωρίς επίβλεψη. Χωρίς τα παραπάνω η μέτρηση αυτή δεν είναι δυνατή.

Πλέον είναι δυνατή η καταμέτρηση της Κεντρικής Αρτηριακής Πίεσης, αν υπάρχει στο ιατρείο ο κατάλληλος εξοπλισμός. Η Κεντρική Αρτηριακή Πίεση είναι η πίεση στα μεγάλα αγγεία, κοντά στην καρδιά. Έχει συμπληρωματικό διαγνωστικό ρόλο και η σημασία της συνεχώς μελετάται και διευρύνεται. Η μέτρησή της γίνονταν με καθετηριασμό, οπότε ήταν απαραίτητο ειδικό εργαστήριο για να μετρηθεί. Πλέον η μέτρησή της γίνεται και αναίμακτα, με παρόμοιο τρόπο που γίνεται και η συνηθισμένη μέτρηση της Περιφερικής Αρτηριακής Πίεσης, αρκεί στο ιατρείο να υπάρχει ειδικό όργανο μέτρησης.

Στο ιατρείο μπορεί να γίνει και μέτρηση της Αρτηριακής Πίεσης κατά την έγερση (Ορθοστατική Υπόταση). Θα πρέπει να ακολουθηθεί το σχετικό πρωτόκολλο και να είναι παρών ο ιατρός ώστε σε περίπτωση προλιποθυμικού ή λιποθυμικού επισοδείου να δοθούν οι Ά Βοήθειες. Η Ορθοστατική Υπόταση, δηλαδή η σημαντική πτώση της Αρτηριακής Πίεσης κατά την έγερση, επηρεάζει αρνητικά την ποιότητα ζωής των ασθενών και είναι παράγοντας κινδύνου για πτώσεις και τραυματισμούς.

Με κάθε παλμό της η καρδιά προωθεί στην αορτή και το αρτηριακό δίκτυο έναν όγκο αίματος. Καθώς προωθείται αυτό ο όγκος δημιουργείται ένα κύμα που διαδίδεται στις αρτηρίες. Η ταχύτητα μετάδοσης αυτού του κύματος σχετίζεται με την σκληρία των αρτηριών και είναι δείκτης αυξημένου κινδύνου καρδιαγγειακών συμβαμάτων, καθώς και βλαβών σε όργανα στόχους. Είναι ένας πολύ χρήσιμος δείκτης που περιλαμβάνεται στη διερεύνηση της Αρτηριακής Υπέρτασης, εφόσον είναι διαθέσιμο κάποιο ειδικό όργανο για τη μέτρησή του.

Η θεραπεία της Αρτηριακής Υπέρτασης πρέπει να είναι εξατομικευμένη και εξειδικευμένη για κάθε ασθενή. Η ηλικία, το φύλο, οι συνυπάρχουσες παθήσεις, το ατομικό ιστορικό παθήσεων αλλά και το ιστορικό της οικογένειας, οι διαιτητικές συνήθειες, το επίπεδο σωματικής δραστηριότητας, οι συνήθειες όσον αφορά το αλκοόλ και το κάπνισμα, ο κίνδυνος για πιθανά μελλοντικά καρδιαγγειακά συμβάματα (που πάντα πρέπει να υπολογίζεται) αλλά και οι απαιτήσεις της καθημερινής ζωής (επάγγελμα, χόμπι κλπ) συνθέτουν μια μοναδική περίπτωση κάθε φορά. Ευτυχώς ο ιατρός έχει στη διάθεσή του μεγάλη ποικιλία τρόπων αντιμετώπισης της Αρτηριακής Υπέρτασης και σε συνεργασία με τον ασθενή μπορεί να βρει εκείνο τον συνδυασμό λύσεων που θα είναι ο πιο αποτελεσματικός, ο καλύτερα ανεκτός από τον οργανισμό και ο πλέον οικονομικά συμφέρων, κάτι που αφορά τον κάθε ασθενή χωριστά αλλά και το σύστημα υγείας και την κοινωνία μας γενικότερα.